Objawy niedoboru hormonu tarczycy

Niedoczynność wrodzona

Ten rodzaj choroby nie daje najczęściej objawów w chwili narodzin. Rozpoznaje się ją dopiero po wykonaniu badania przesiewowego, które wykonywane jest w trzeciej dobie życia u wszystkich noworodków.

Jeśli dziecko nie jest leczone, zaczyna rozwijać się zespół kliniczny, który charakteryzuje się między innymi:

• brakiem prawidłowego rozwoju psychomotorycznego,
• ciągłym uczuciem zimna,
• brakiem apetytu,
• powiększonym obwodem brzucha,
• opóźnieniem wzrostu i wyrzynania zębów.

Niedoczynność osób w wieku dojrzałym

Charakteryzuje się spadkiem aktywności intelektualnej i zawodowej. Stajemy się apatyczni, osłabienie, senni. Pojawiają się także oznaki depresji.

Pogorszeniu ulega nasza pamięć i koncentracja.

Zaczynamy przybierać na wadzę, cierpimy na zaparcia, bóle i sztywność mięśni. Towarzyszy nam ciągłe uczucie zimna.

Pogorszeniu ulega stan skóry: staje się sucha, szorstka. Do typowych symptomów należą także objaw „brudnych kolan”, brudnych łokci” wynikający z nieprawidłowego funkcjonowania skóry.

Włosy wypadają,  stają się szorstkie, łamliwe i bez połysku.

U kobiet dodatkowo pojawiają się zaburzenia miesiączkowania. Okres staje się bardzo obfity i nieregularny, trwa przeważnie dłużej niż zwykle. Zmniejsza się płodność kobiet. U mężczyzn dochodzi do impotencji.

Niedoczynność u kobiet w ciąży

Niedoczynność tarczycy spowodować może nieprawidłowy przebieg ciąży. Towarzyszyć jej może niedokrwistość i nadciśnienie tętnicze. Zwiększa się także ryzyko poronienia, przedwczesnego porodu.

Urodzone dziecko może mieć niską wagę urodzeniową oraz wykazywać gorszy rozwój psychofizyczny.

Jeśli zauważysz u siebie niepokojące objawy, nie czekaj! Bezzwłocznie udaj się do lekarza, który po wykonaniu wszystkich niezbędnych badań postawi diagnozę i dobierze leczenie.

Pamiętaj, że  szybko wykryta i prawidłowo leczona niedoczynność nie wpływa, aż tak bardzo negatywnie na  codzienne funkcjonowanie.

Zobacz również opis choroby: Niedobór hormonu tarczycy